Bu sabah Samsun’a uyanan herkes aynı şaşkınlık ve sevinçle karşıladı günü. Gözlerimizi açtığımızda sokaklar, caddeler, çatılar… her şey beyaza bürünmüştü. Uzun zamandır özlediğimiz, artık gelmeyecek sandığımız o beyaz mucize nihayet döndü.
Önce sert bir dolu yağışıyla başladı her şey. Pencereden dışarı bakarken tanelerin hızla düşüşünü izledim, sanki gökyüzü tüm sabırsızlığını bir anda yeryüzüne bırakmıştı. Ardından o muhteşem dönüşüm başladı: Hava bir anda serinledi, dolu taneleri yumuşadı ve kar kristallerine dönüştü. Tane tane, ağır ağır inen kar taneleri, şehrin dört bir yanını sarıp sarmaladı. Cadde ve sokaklar bir anda beyaz bir örtüyle kaplandı. Arabalar yolda kalıyor, kimi kayarak ilerlemeye çalışıyor, kimisi çaresizce kenara çekilip bu beyaz güzelliğin içinde kayboluyordu. Ama tüm bu manzaranın en güzel, en dokunaklı tarafı çocuklardı…
Eskiden olduğu gibi, çocuklar düşe kalka okula gidiyordu. Üzerlerinde belki birkaç kat mont, atkılar sıkıca bağlanmış ama yine de üşümeye aldırış etmeden kahkahalar içinde yol alıyorlardı. Ellerinde toplanmış minicik kartoplarıyla birbirlerine meydan okuyor, kimi zaman yollarında yürüyemeyip kendilerini yere bırakıyorlardı. Islak pantolonları, üşüyen elleri, ama yüzlerinden eksik olmayan gülümsemeleri… Her şey tıpkı bizim çocukluğumuzdaki gibiydi.
O eski kışları hatırladım bir an. Çocukken sabah uyanıp perdeyi araladığımızda ilk gördüğümüz o beyaz örtünün içimizde yarattığı heyecanı… Okula giderken yolların buz tutmuş taşlarında nasıl dikkatle yürümeye çalıştığımızı ama sonunda yine de düşmeden edemediğimizi… Elleri donsa bile kartopu savaşına doyamayan arkadaşlarımızı… Okul bahçesinde üşüyen ama mutlu olan o küçük çocukları…
Bugün Samsun’a yağan kar, sadece şehri değil, içimizdeki hatıraları da bembeyaz bir huzurla kapladı. Bir sabah aniden gelen bu mucize, zamanın bizi nereye savurduğunu unutturup, içimizde hâlâ çocuk kalan yanımızı ortaya çıkardı. Kim bilir, belki de kış sadece soğuk değil, bazen en sıcak anıları da beraberinde getirir…
Ve belki de bu yüzden bugün hepimiz çocuklar gibi şendik…
White Miracle
This morning, everyone in Samsun woke up to the same surprise and joy. As we opened our eyes, the streets, avenues, rooftops... everything was covered in white. The white miracle we had longed for, the one we thought would never return, had finally arrived.
It all began with a fierce hailstorm. As I watched from my window, the icy pellets fell rapidly, as if the sky had suddenly poured out all its impatience onto the earth. Then, the magical transformation began: the air grew colder, the hail softened, and turned into delicate snowflakes. One by one, they floated gently, wrapping the city in a soft, white embrace. The streets and avenues quickly donned their white cloak. Cars struggled on the roads—some skidding, some trying to push forward, and others simply surrendering, blending into the beauty of the snow. But the most heartwarming part of it all was the children…
Just like in the past, children were making their way to school, stumbling and laughing as they went. Bundled up in layers of coats, their scarves tightly wrapped around their faces, yet they didn’t seem to mind the cold. They carried small handfuls of snow, ready for playful battles, sometimes slipping and falling, only to burst into laughter. Their wet pants, frozen fingers, and yet, those ever-present smiles… Everything was just like in our childhood.
For a moment, I was lost in memories of winters past. Waking up as a child, rushing to the window, and feeling that rush of excitement at the sight of the first snowfall… Walking carefully on the icy cobblestones on the way to school, only to inevitably fall… The friends who couldn’t resist a snowball fight despite frozen hands… The little ones shivering in the schoolyard, yet filled with happiness…
Today, the snowfall in Samsun didn’t just cover the city; it blanketed our memories in a comforting white haze. This sudden morning miracle didn’t just change the landscape; it reminded us of where we came from and brought out the child in each of us once again.
Who knows? Perhaps winter isn’t just about the cold—it sometimes brings back the warmest memories, too.
And maybe that’s why today, we were all as happy as children…
#Samsun #KarlaUyandık #KarManzarası #KışMasalı #KarNostaljisi #BeyazMucize #ÇocuklukAnıları #KışSevinci #DoğaHarikası #KarYağışı #DüşeKalkaOkul #SokaklarBembeyaz #KışŞehri #KarKeyfi #AnılarTekrarCanlanıyor #SamsunSnow #WinterWonderland #SnowDay #FirstSnow #WinterMagic #NostalgiaMoments #SnowCoveredCity #ChildhoodMemories #WinterJoy #SnowyStreets #FrozenBeauty #NatureAtItsBest #SnowAdventure #PlayInTheSnow#SchoolWalkNostalgia
Yorumlar
Yorum Gönder